[FOTO] Ponad dwugodzinny koncert Kazika w Bielskim Centrum Kultury

KAZIK. Pod tym imieniem ukrywa się Kazik Staszewski, wokalista Kultu, który postanowił stworzyć kolejną dróżkę swojej aktywności artystycznej. Najpierw zwrócił się ku muzyce rap, której słuchał od pierwszej połowy lat osiemdziesiątych. Ale dopiero od momentu poznania nauczyciela i twórcy reklam, Jacka Kufirskiego zaczął tworzyć w tym stylu.

Na początek powstały trzy numery: „Nowy konflikt światowy”, „Piosenka trepa” i „Spalam się”. Potem w 1991 roku firma Zic Zac wydała pierwszą płytę „Spalam się”. Była to pierwsza płyta na polskim rynku, która tak poważnie odwoływała się do muzyki rap i dlatego Kazika szybko obwołano „Pierwszym raperem Rzeczpospolitej”. Kazik recytował swoje ostre obyczajowo-polityczne teksty, a za podkład posłużyły mu wsamplowane dźwięki, skrecze, automat perkusyjny. Drugą płyta firmowaną imieniem Kazik zatytułowaną „Spalaj się!”, która ukazała się w 1993 roku. W tytułowej piosence Kazik krzyczy „Płoń, płoń parlamencie / Niech spali cię ogień na historii zakręcie”.

Kolejna płyta „Oddalenie” była najbardziej osobistym projektem wokalisty. Ukazała się w maju 1995 roku i zawierała siedemnaście stworzonych na samplerze piosenek. Jednak największym sukcesem była płyta „12 groszy” z czerwca 1997 roku, która sprzedała się w ilości ponad 200 tysięcy egzemplarzy. Nagranie tytułowe przez kolejne kilkanaście miesięcy stało się jedną z najczęściej śpiewanych przez Polaków piosenek, przez wiele miesięcy utrzymywało się na listach przebojów mimo że trwała ponad siedem minut, a w tekście pojawiło się kilka wulgaryzmów.

Trzy lata po „12 groszach” pojawiła się „Melassa”. Głównym współpracownikiem Kazika stał się Olaf Deriglasoff, dawny lider zespołu Dzieci Kapitana Klossa, a później muzyk m.in. Apteki, Pudelsów, Homo Twist. Ważną postacią był też Piotr Wieteska, kiedyś współzałożyciel Kultu, a od 1995 r. jego menedżer. Największym przebojem okazała się piosenka „Cztery pokoje”, której współkompozytorem był właśnie Wieteska. W „Czterech pokojach” gościnnie zaśpiewała Edyta Bartosiewicz.

W 2000 roku Kazik został zaproszony przez Leszka Kołakowskiego, ówczesnego dyrektora Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, do przygotowania na ów Przegląd programu z piosenkami Kurta Weilla. Do zespołu przygotowującego piosenki z repertuaru słynnego twórcy musicali zaprosił muzyków Kultu - Janka Grudzińskiego (klawisze) i Banana (waltornia), Kazika Na Żywo - Kwiatka (bas) i Burzę (gitara) oraz perkusistę obu tych zespołów Tomka Goehsa. W marcu grupa zagrała na Przeglądzie, a rok później ukazała się płyta „Melodie Kurta Wiell’a i coś ponadto”. Największym powodzeniem cieszyły się piosenki „Singapur” i „Ballada z kobiecie żołnierza”, a oprócz songów kompozytora pojawiła się też przeróbka piosenki Nicka Cave’a „Krzesło łaski”.

Następne autorskie wydawnictwo Kazika pojawiło się w 2004 r. „Czterdziesty pierwszy” okazał się najdłuższym albumem w jego solowej dyskografii, bo dwupłytowym. Pierwotnie album miał ukazać się w czterdzieste urodziny Kazika i miał nosić tytuł „40”. Dlatego też niektóre piosenki znane były już wcześniej, jak choćby „Idol” - żart z popularnego programu telewizyjnego. Największym powodzeniem cieszyła się natomiast „Polska płonie” pełna ciekawych obserwacji na temat ówczesnej Polski.

Już rok później ukazała się płyta „Los się musi odmienić”. Motorem powstania tego krążka był film Leszka Wosiewicza „Rozdroże Cafe”, w którym Kazik zagrał epizod i napisał kilka piosenek. Oprócz nich na płycie znalazły się jeszcze m.in. „W Polskę idziemy”, standard Jerzego Wasowskiego i Wojciecha Młynarskiego (na singlu znalazło się nawet osiem różnych jej wersji) i taneczna wersję… Mazurka Dąbrowskiego.

Kolejny solowy album Kazika - „Silny Kazik pod wezwaniem” z 2008 roku, okazał się najbardziej ludyczno-biesiadnym projektem, zawierał bowiem piosenki Kazimierza Grześkowiaka i jego Silnej Grupy Pod Wezwaniem działającej na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. Niektóre wykonania przypominały stylistykę Kultu (np. „Odmieniec”), jednak większość utrzymana została w kabaretowo-sowizdrzalskim charakterze znanym z oryginałów (jak choćby najsłynniejsze „Chłop żywemu nie przepuści”).

Kazik od 1998 roku śpiewa też w zespole El Dupa założonego przez Krzysztofa „Dr Yry” Redzimskiego, z którą nagrał płyty „A pudle?” (2000) i „Gra” (2007). Z El Dupą Kazik też koncertował, a jeden z występów trafił na DVD „El Concerto In Duppa” (2011). Wielokrotnie brał udział w nagraniach innych wykonawców: Acid Drinkers („Consument” na płycie „Infernal Connection” z 94), Piersi („Jedziemy autostopem” z płyty „Piersi 60/70”, 94), Voo Voo („Strategia śrubokręta” na płycie „Flota zjednoczonych sił; najlepsi śpiewają Voo Voo”, 97), Nosowskiej („Zoil” na płycie „Milena”, 96), Speca („Chcę być raperem”, „Najwolniejszy raper w mieście” ze „Speca”, 04), Kasi I Wojtka („Biegnę”, „Inna piosenka o miłości” i „Paskuda” z „Kasi i Wojtka” z 08; płytę również wyprodukował), The Syntetic („James Brown” i „Wielki Karlito” oraz saksofon w „Słodkiej bejbi” z „Tchnienia mocy”, 09), Zaciera (saksofon w „Żona przewrotna” z „Masakry na Wałbrzyskiej, czyli zbioru wesołych piosenek o miłości, tolerancji i wzajemnym poszanowaniu”, 09), Plagiatu 199 („Czarne loki” z „Do przodu”, 10).

Przyczynił się też do sukcesu „Yugotonu” (01), śpiewając „Czarno - biały świat”, „Elektryczny orgazm” i wielki przebój „Malcziki” (teledysk nagrodzono Grand Prix na Yach Film Festival w 2001 r). Ponadto napisał muzykę do filmu „Pitbull” Patryka Vegi (05), zaśpiewał „Balladę o Janku Wiśniewskim” do filmu „Czarny czwartek. Janek Wiśniewski padł” Antoniego Krauze (11).

/fragm. biografii z http://www.kazik.pl/

W 2020 roku utwór "Twój ból jest lepszy niż mój" wzbudził kontrowersję nie tylko tematyką, ale także stał sie głónym bohaterem skandalu z unieważnieniem notowania Listy Przebojów Programu III.