W SFR powstaje film rysunkowy o o. Maksymilianie Kolbe

Jak poinformowało na swojej stronie bielskie Studio Filmów Rysunkowych, film pt. „Szalony Maks” ma być gotowy jeszcze w tym roku. Dyrektor Wydawnictwa “Promyczek” ks. Andrzej Mulka na antenie radia RDN wytłumaczył, że tytuł nawiązuje do znanego określenia używanego w stosunku do świętego franciszkanina - „szaleniec Niepokalanej”. „Niektórzy żartobliwie zwracali się do niego szalony Maksio. Jego pomysły były szalone i niesamowite, ale wszystkie na większą chwałę Niepokalanej” - zaznaczył kapłan diecezji tarnowskiej.

Scenariusz, którego autorką jest Krystyna Blachura ze Studia Filmów Rysunkowych, opowiada m.in. o dzieciństwie małego Mundka, przyszłego zakonnika i świętego. Za muzykę do filmu jest odpowiedzialny Joachim Mencel, a Wydawnictwo Promyczek zaprosiło do nagrań laureatów Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Dziecięcej „Skowroneczek” - Piotra Klimę z Katowic i Antoninę Kruszyńską z Cieszyna oraz dzieci z zespołu Promyczki Dobra.

Tworzenie postaci i animacji realizuje ekipa bielskiego studia pod kierunkiem reżysera Marka Burdy. Producentem wykonawczym jest Maciej Chmiel - nowy dyrektor bielskiego studia.

- Realizacja filmu jest możliwa dzięki wsparciu z programu Filmoteka Małopolska. Wydawnictwo Promyczek chce, by premiera filmu miała miejsce w tym roku w Małopolskim Centrum Kultury Sokół w Nowym Sączu - poinformowało Radio RDN.

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.

28 maja 1941 r. trafił do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Formalnie władze obozowe zarejestrowały go jako więźnia następnego dnia. Dwa miesiące później, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową.

Zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. Bloku Śmierci. Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., natomiast kanonizacji dokonał Jan Paweł II 10 października 1982 r. W 1999 r. Ojciec Święty ogłosił św. Maksymiliana patronem honorowych dawców krwi. Patronuje także diecezji bielsko-żywieckiej.